Εσωτερική και εξωτερική ισορροπία

Η παιδεία παρουσιάζεται σαν η θεραπεία του πνεύματος, να είναι σε αρμονία με τη Φύση, να καλλιεργεί την αίσθηση του ωραίου, και να στοχεύει στον ενάρετο. Σχετικά με τη θεραπεία του πνεύματος γίνεται ανάλυση της ανθρώπινης νόησης σε δύο μέρη (α) αυτό που είναι κοινό και στους περισσότερους ανώτερους ζώντες οργανισμούς, όπως είναι τα θηλαστικά, που έχουν επιθυμία και θυμό απαραίτητα για τη διαβίωση και (β) τη λογική που έχουν μόνο οι άνθρωποι. Με βάση αυτό το συλλογισμό αναδείχνεται η εσωτερική ισορροπία όπου την πρωτοκαθεδρία της νόησης, κατά τον Πλάτωνα, την έχει η λογική και όχι το ζωώδες μέρος αυτής (επιθυμία και θυμός). Σχετικά με την αρμονία με τη Φύση ακολουθείται ο κανόνας της ισορροπίας, με όρια ανοχής και εξαιρέσεις, που καθορίζει την ομαλή λειτουργία των οντοτήτων στη Φύση, με την ανθρώπινη συμπεριφορά να έχει εξωτερική ισορροπία, όπου οι σκέψεις και οι πράξεις δεν είναι ελλιπείς ούτε υπερβολές, αλλά να ακολουθούν ένα μεσοδιάστημα γνωστό ως μεσότητα της αρετής του Αριστοτέλη και δίνει τη δυνατότητα αναλυτικής επιστημονικής μελέτης του ανθρωπίνου λάθους.